با تشکر از همه دوستان مهربانی که نظراتشان را درباره یادداشت پیشین عرضه داشتند، همگی ایشان را برای روشن شدن بیشتر بحث به مطالعه کتابی که معرفی کردم (موسیقی از دیدگاه فلسفی و روانی _ علامه محمدتقی جعفری) دعوت می‌کنم، تا خود بخوانند و بیندیشند و راست و درست را دریابند و گردن نهند.
راستش را بخواهید چند وقتی است که نمی‌دانم چرا _ و شاید هم می‌دانم! _ احساس دلتنگی می‌کنم. اصلا حال و حوصله بحث و گفتگوی علمی و ... را ندارم! خدایا مرا چه شده است؟! ...
باید تشکر کنم از دوستان خوبم در این مجله که مطالب و دلنوشته های عاشقانه شون رو برام ارسال می کنن .
از نظرات همه شما قدردانی می کنم و دوستون دارم
"می‌خواهم یک آشیانه باشم، در غروب زمستان، بر شاخی بی برگ و در گوشه باغی غریب، تا نجوای هستی را، دور از همه هیاهوهای فریبناک، بشنوم و تردید تجردهای کاذب را از خود دور دارم.
